യുദ്ധം

സഹോദരാ ക്ഷമിക്കണം...
ഞങ്ങൾക്കറിയാം,
താങ്കൾ നിഷ്കളങ്കനാണെന്ന്.
കാരണം...
ഏകോദര സഹോദരന്മാരായ നമ്മൾ തമ്മിൽ ഒരു വിടവു സൃഷ്ടിക്കാൻ
താങ്കൾക്കാവില്ല...
നമ്മുടെ പൂർവ്ലികർ
നദികളിലെ  തെളിനീരും സംസ്കാങ്ങളുടെ വൈവിദ്ധ്യങ്ങളും  പങ്കിട്ടിരുന്നു...
ഒരേ വായു ശ്വസിച്ചു ,
ഒരേ പുൽമെത്തയിൽ കിടന്നുറങ്ങി.
നോക്കെത്താത്ത ഗോതമ്പു പാടങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ കൈകോർത്ത്  നടന്നുനീങ്ങി.
ഹൃദയരാഗങ്ങളിൽ ഒന്നായി ശ്രുതി ചേർത്തു.
അളവറ്റ വിഭവ സമ്പത്ത് മോഹിച്ചെത്തിയ ആർത്തി പണ്ടാരങ്ങൾ നമ്മുടെ കൈയ്യുക്കിൻറെ രുചിയറിഞ്ഞു.
കൊടുത്തും വാങ്ങിയും പൊറുത്തും ചെറുത്തും ജ്ഞാന തൃഷ്ണയിലൂന്നിയ ഒരു സമൂഹത്തിലെ സൽപ്രജകളായി വിരാജിച്ചു......
നീ എന്നാണ് ശത്രു പക്ഷത്തായത് ?
ഞാനും നീയും അതറിഞ്ഞില്ല.......
നമ്മുടെയുള്ളിൽ വിഷബീജങ്ങൾ  നിക്ഷേപിച്ച് ,
വൻമതിലുകൾ ഉയർത്തി,
ഹൃദയങ്ങളെ അകറ്റി.
ഭരണ തന്ത്രങ്ങൾ മെനയുമ്പോൾ ഹൃദയ തന്ത്രികൾ പൊട്ടിവീണുകൊണ്ടേ ഇരുന്നു........
കളിയിലും കാര്യത്തിലും നിൻറെ പരാജയം ഞങ്ങൾക്കാവേശമായി.......
കാർമേഘങ്ങൾ പരക്കുകയാണല്ലോ സോദരാ........
ഇനിപെയ്തൊഴിയാതെ നിർവ്വാഹമില്ല.....
ദിഗന്ദങ്ങ ൾ പൊട്ടുമാറുച്ചത്തിൽ ഇടിനാദം,
കണ്ണഞ്ചിപ്പിക്കുന്ന മിന്നൽ പിണരുകൾ,
പരുക്കുകളേൽക്കാതെ നീ സുരക്ഷിതനായിരിക്കട്ടെ സോദരാ......
സമാധാനത്തിൻറെ കൊടുങ്കാറ്റ് ഒന്നാഞ്ഞു വീശിയിരുന്നെങ്കിൽ കാർമേഘങ്ങൾ ഒഴിഞ്ഞുപോകുമായിരുന്നു........
നമ്മുടെ ഉള്ളിലിരുന്ന് വീർപുമുട്ടുന്ന വെള്ളരിപ്രാവുകൾ ശാന്തി മന്ത്രവുമായി പറന്നുയരട്ടെ.....
വെറുപ്പിൻറെയും വിദ്വേഷത്തിൻറെയും പ്രതികാരത്തിൻറെയും മതിൽ കെട്ടുകൾ ഭേദിച്ച് ഹൃദയങ്ങൾ ഒന്നാകട്ടെ......